اصفهان- تهران و جنگ هفتاد ساله/ مهدی زارعی

اصفهان- تهران و جنگ هفتاد ساله/ مهدی زارعی

 

نبرد در اولین روز سال

*****

یک بار دیگر دیدار پرسپولیس و سپاهان به جنجال کشیده شد؛ آن هم بدون این که دیدار دو تیم برگزار شود! هر چه باشد در سالهای اخیر همواره رقابت قهرمانی فوتبال کشور بین تیمهای تهرانی و اصفهانی بوده است. همان طور که فصل گذشته هم رده های برتر لیگ از آن تهران و اصفهان بود و سرانجام پرسپولیس، سپاهان و استقلال اول تا سوم شدند.

یک فصل قبل از آن( فصل 97-96) رتبه دوم لیگ به ذوب آهن رسید و در فصل 96-95 هم از بین پنج رتبه برتر لیگ، دو جایگاه متعلق به تهرانی ها بود و دو جایگاه نیز به اصفهانی ها رسید.

همین آمار گویای همه چیز است و رقابتی که در فوتبال ایران بین تهران و اصفهان، برقرار است. رقابتی که البته مربوط به امروز و سالهای اخیر نیست و قدمت آن به دهه های قبل می رسد. روزگاری که اصفهانی ها برای نخستین بار به قهرمانی های تهران در فوتبال ایران پایان دادند.

****

ورزشی جمع و جور در دهه بیست

مسابقات قهرمانی ایران در رشته های گوناگون از سال 1318 آغاز شد. رقابت ها حال و هوایی کاملا متفاوت از یکدیگر داشت و طوری برنامه ریزی می شد که همه مسابقات تا آبان ماه به پایان برسد. مثلا قهرمانان شیرجه در شهریورماه آخرین رقابت های خود را برگزار می کردند و برای آبان ماه کاری نداشتند جز این که راهی امجدیه شده و در مراسم رژه در جشن ورزشی آبان ماه شرکت کنند. در برخی رشته ها هم مسابقات در همان یک هفته ای که جشنهای ابان ماه برگزار می شد، روی چمن امجدیه انجام می گرفت. تصورش در حال حاضر دشوار است اما از جمله رشته هایی که در آبان ماه و روی چمن برگزار می شد، نه فوتبال، بلکه کشتی پهلوانی قهرمانی کشور بود. به هر شکل در پایان این جشن، ورزشکاران رشته های گوناگون از برابر جایگاه مخصوص امجدیه رشته می روند. ورزشکاران رشته های گوناگون و تیمهای مختلف ورزشی. در بسیاری از رشته ها هم هنوز مسابقات تیمی- به شکلی که امروز مرسوم است- بین باشگاهها برگزار نمی شد و این تیمهای منتخب استان ها بودند که با هم رقابت می کردند. فوتبال از جمله این مسابقات بود.

*** 

فوتبال ایران؛ هفتاد سال قبل

هرچند فوتبال ایران در دهه 20 شمسی سابقه ای به قدمت ربع قرن داشت، اما خبری از هیچ کدام از باشگاههای کنونی کشور در آن زمان نبود. تیمهای فوتبال شکل می گرفتند و این امکان داشت که با یک شکست و نومیدی و سرخوردگی پس از آن، و با انتقال گروهی از بازیکنان یک تیم به تیمی دیگر، برای همیشه از هم بپاشند. فوتبال کاملا آماتوری بود و حتی از درآمد بلیت فروشی هم چیزی به همان تیمها نمی رسید و در این اوضاع و احوال، سفر یک تیم کوچک به استانی دیگر برای برگزاری یک مسابقه( خواه از مسابقات لیگ و خواه از رقابت های حذفی) امری غیرممکن می نمود و نزدیک به رویا. با این اوصاف تنها می شد به رقابت های تیمهای منتخب شهرها بسنده کرد.

 

***

آغاز هیجان از 29 اسفند

تا قبل از سال 1326 هیچ تیمی موفق به ایستادگی در برابر تهرانی ها نشده بود. وقتی قرار شد که مسابقات سال 1326 قهرمانی کشور از 29 اسفند 1325 تا 11 فروردین در مشهد برگزار شود، به نظر می آمد که باز هم نوبت به قهرمانی دیگر برای تهرانی ها خواهد رسید. قرار بود این رقابتها تحت نظارت « حسن بنایی» مدیر اداره آموزش تربیت بدنی برگزار شود.

برای این مسابقات تیمهای مشهد، اصفهان، آبادان، اهواز، تبریز، بندرپهلوی، تهران و شیراز ثبت نام کرده بودند. به گفته روزنامه اطلاعات( شماره 6311) قرار بود تیمهای کرمان، رضائیه و کرمانشاه نیز در مسابقات شرکت کنند که در آخرین ساعات عذر خواستند). بهتر است سفری داشته باشیم به آن ایام؛ نوروز 1326 و اتفاقاتی که در مسابقات رخ داد. ببینیم در شماره 299 هفته نامه اطلاعات هفتگی( مورخ 21 فروردین 1326) به چه حاشیه هایی اشاره شده است. آنچه در زیر می بینید، منوچهر مهران نوشته است؛ موسس باشگاه نیرو راستی که از خادمان ورزش ایران بود.

***

استقبال با کامیون و دوچرخه

«…نکته جالب در نهمین دوره مسابقه های فوتبال کشور، پذیرایی فوق العاده ای بود که اهالی مشهد از قهرمانان کشور به عمل آوردند. در جریان این مسابقه ها مقامات مربوطه و مردان خیر و حتی عموم اهالی شهر به قدری صمیثمیت و مهربانی نشان دادند که گکان نمی رود یاد تفقدات ایشان تا مدتها از خاطر قهرمانان محو گردد. هنگام ورود قهرمانان تعداد صد اتوبوس و کامیون و بالغ بر پانصد دوچرخه سوار تا قریه طرق واقع در 18 کیلومتری شهر از فوتبالیست ها استقبال کرد و در حالیکه دسته موزیک در اولین کامیون، مارش های مهیج می نواخت، این کاروان بزرگ در میان ابراز احساسات شدید مردم وارد شهر شد. در مشهد به منظور انجام این مسابقات میدان فوتبال زیبایی به نام میدان سعدآباد ساخته و آماده شده بود و محل اتحادیه حمل و نقل خراسان، شن ریزی این میدان را به رایگان برعهده گرفته بود. محل اقامت قهرمانان هنرستان مشهد معین گشت و کلیه وسایل آسایش قهرمانان قبلا پیش بینی شده بود.

از جمله برای سلمانی، حمام، واکس و تمام احتیاجات دیگر مثل اتوبوس، درشکه و غیره. کارتهای مخصوص حاضر و در دسترس قهرمانان گذارده شده بود.bهیات پذیرایی که در راس آنها آقای گلمکانی از مردان نیکوکار خراسان قرار داشت به بهترین وجهی آسایش ورزشکاران را فراهم کرد و حتی آقای گلمکانی شخصا از صبح تا شب، جرئیات امر اردو را زیر نظر داشتند. مهمانی های عالی و مجلل، تشریفات فراوان این پذیرایی را تکمیل می کرد. از جمله آقای حاج حسین آقای ملک توسط آقای جواد فروتن پیشکار ایشان در ییلاق زیبای وکیل آباد میهمانی باشکوهی به افتخار قهرمانان ترتیب دادند.

در برنامه پذیرایی، تئاتر، سینما، بازدید آرامگاه فردوسی و کارخانجات مشهد، و مجالس سخنرانی گنجانده شده بود و به علاوه هدایای گوناگونی به یاد بود مسافرت به قهرمانان و سرپرستان داده شد. از طرف آستانه مقدس حضرت رضا  نیز مهمانی مجللی داده شد. در آخرین روز مسابقه مراسم رژه و عملیات و نمایشات ورزشی به عمل آمد و شب هنگام ضمن مجلس مهمانی انجمن تربیت بدنی، مراسم تودیع و توزیع جوایز به عمل آمد.

در تمام این جریان، آقای اشرفی استانداز خراسان با کمال دقت ناظر امور بودند و برای حسن جریان کارها شخصا دستورات لازم صادر می کردند. البته مساعی انجمن تربیت بدنی خراسان و مربیان ورزش در این پذیرایی بزرگ قابل تحسین و ستایش بود.

 

مطالب مرتبط

Leave a Comment