جواد پارسای، پژوهشگر و نویسنده:
در تبریز، دیده به جهان گشود. تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه تبریز، در رشته‌های: «تعلیم و تربیت» و »زبان و ادبیات فرانسه« به انجام رساند. در 20 سال خدمات فرهنگی‌اش در دو وزارت: آموزش و پرورش و فرهنگ و هنر در ایران، در سطح کارشناسی و مدیریت آغازگر و مجری برنامه‌های ارزنده‌ای بود. در کارنامة خدماتی ایشان، تحول نظام ارزشیابی برنامه‌های آموزشی، برنامه‌ریزی و اجرای آموزش ضمن خدمت موزه داران، کلاس‌های آموزش هنر در موزه‌ها، پیشنهاد و تدوین برنامة تحصیلی رشتة «موزه داری Museologie» با همکاری کارشناسان یونسکو، برای دانشگاه فارابی و دانشکدة هنرهای زیبای تهران، درج است. در سال‌های پایانی خدمتش در ایران، دو گام مهم را نیز بثمر رسانده است: با عضویت درکمیسیون تحویل کاخ‌های سلطنتی، و کمیسیون برنامه‌ریزیِ تبدیل آن‌ها به «کاخ‌موزه‌‌ها»، گامی در بنیانگذاری مجموعه‌های سعدآباد و نیاوران برداشت. زمانی که، غارتگران مقبره‌های خصوصی شاه‌عبدالعظیم، گذشته از تاراج اشیای عتیقه، سنگ مزار عتیق و باارزش مزار ناصرالدینشاه قاجار را کنده و به باغ یک سنگتراشی در شهرری منتقل کرده بودند، ایشان با همراهی یک گروه عملیات ویژه، سنگ مذکور و چندین سنگ مزار باارزش دیگر را ضبط و به زیرزمین کاخ گلستان منتقل کرد که هم‌اکنون در صندوقی شیشه‌ای به نمایش درآمده است.
آقای پارسای، در زمان خدمتش در ایران، در نشست‌های کمیتة بین‌المللی موزه‌ها «ICOM» ، بعنوان نماینده ایران در یونسکو شرکت کرده است که هنوز هم در آن عضویت و فعالیت دارد. ایشان عضو کمیته ملی موزه های اتریش، عضو کمیتۀ بین المللی آموزش «CECA» و همزمان یکی از کوشندگان «کمیتة پشتیبانی از زبان های در شُرُف نابودی» دردانشگاه کلن،- آلمان می‌باشد. ایشان در این مدت، در سازمان ها و انجمن های ایرانی و اتریشی، به ایراد سخنرانی به زبان‌های فارسی و آلمانی و نمایش اسلاید از آثار برجستة موزه‌های ایران، پرداخته است. نوشتارهایی از ایشان را، در این زمینه‌ها، به دو زبان در نشریات و سایت‌های مختلف ایران و اروپا می‌توان خواند.
بخشی از گفتگوی من با استاد پارسای
رضا وطن
وین – اتریش
