فضای مجازی
چقدر دنیای قشنگی ایست، درست مثل یک رویا که در آن حسادت دیده نمیشود اگر فردی دارای محسناتی باشد بهش بخل نمیورزیم و بلعکس او را تشویق و ترغیب مینماییم که روزبروز هنرهش را بار ورتر کند تا شکوفا گردد. یکدیگر را بباد تمسخر و سخره نمیگیریم. اگر صاحب هنر باشد جلویش سدبزرگی نمی بندیم تا آزاد و رها بتواند به پیش برود و هزاران نفر او را ستایش کنند، بر او ارج بنهند؟ زیر آب زنی و برداشتن افراد لایق از صحنه روزگار ابدا وجود ندارد، همه در جای خودشان مستحکم نشسته اند!
همواره سعی بر آن دارند که از حقیقت بگویندو درست قضاوت کنند. اگر چنانچه واقعا کسی راشایسته ببینند واقعیت را بدون سانور، دور از خود خواهیها بیان می نمایند؟ با مشکلات و ناراحتی هم غمگین شده گاها میگریند و از یکدیگر کینه بدل نمیگیرند! بدون آنکه هرگز یدیگر را دیده باشند؛ بهم علاقمند میشوند! چنانچه از گروه فردی غایب شود، تلاش و جستجو بر آن دارند که او را پیدا نموده و دردش را تسکین بخشند؟
حتی نحوه صحبت کردن لهجه او را نمیدانند اما با نوشته هایش میخندند میگریند و هراز گاهی شاد و امیدوار میشوند! چقدر در رویا زندگی زیباست درست همانند زندگی در دنیای مجازی همه با هم دوست یار و یکدل هستند و از صمیم قلب برای هم آرزوی زندگی بهتر و خوشبختی را دارند، از یکدیگر چیزها میآموزند؛ اغلب در دعاهای آنها این حقایق دیده میشود؟ اگر تصویری از یکدیگر ببینندلبخند بروی لبهایشان آشکار میگردد و میگردند تا بهترین واژهها و جملات را برایش کامنت بگذارند! چرا که آن مشکلات بزرگ دنیای واقعی هیچیک دیده نمیشود؟ در دنیای واقعی چه چیزی عوض میشود که اینگونه عمل میکنیم؛ مگر ما همان آدمها نیستیم، این اجازه را چطور بخودمان میدهیم او را قضاوت بیهوده نموده و از اوج بزیر بکشیم!؟
آنگاه عقده درونی ما صاف میگردد و انگار دیگر بخودمان بدهکار نیستیم!؟ قطعا همه آرزو میکنند ای کاش زندگی واقعی ما هم در شهر روستا، کوچه و خیابان بدین صورت سپری میشد. گویشها مختلف هست اما همه با یک بیان مشترک گفتگو دارند، آنهم کلام زیبا و امیدوار کننده دور از ریا و دروغ. به دلیل مکنت و دارایی، داشتن منزل یا ویلایی با مساحت زیاد، یا فلان مدل اتومبیل مورد احترام واقع نمیشوند و باو سر تعظیم فرود نمیآورند! بلکه تنها شخصیت او حرف اول را در این دنیای مجازی میزند. راستگویی بهترین شیوه ایست که بکار میبرند زیرا توقعی ندارند و چشم داشت بمال هم نمیکنند زیرا همان وجود طرف مقابل، بودن و ماندن در همان مسیر دنیای مجازی که حرفی برای گفتن دارد کفایت میکند. همه رازهای خود را هرازگاهی بی پرده میگویند بزبانهای نظم و نثر، گفت و شنود دوستانه دور از ریا. ایکاش زندگی حقیقی ما بواقع چنین میبود دشمنی و عنادی بین هیچکس دیده نمیشد و همه دنیا امن و امان، انسانها در کنار هم بسیار مسالمت آمیز با ایده های خیر خواهانه بزندگانی خویش میپرداختند. غم هم را میخوردند و با شادی همنوع خود شاد میشدند، دور از هر بغض و کینه فریب دادن و نقشه کشیدن بر ضد یکدیگر……
نویسنده ملیحه ضیایی فشمی
06.12.2021
