خودزنی فوتبال ایران قبل از مسابقات بزرگ (قست اول)

فوتبالی که نمی خواهد اصلاح شود..

خودزنی فوتبال ایران قبل از مسابقات بزرگ / مهدی زارعی

********

چهار سال قبل و زمانی که ایران به جام جهانی 2014 صعود کرده بود، اختلافات شدیدی بین کارلوس کی روش سرمربی تیم ملی و امیرقلعه نویی مربی وقت استقلال به وجود آمد. اختلافاتی که منشا آن، بازیکنانی بودند که تیم ملی می خواست از آن ها استفاده کن. از سوی دیگر باشگاه استقلال هم نمی خواست در کوران لیگ قهرمانان آسیا آن ها را از دست بدهد. کار به جایی رسید که قلعه نویی اعلام کرد:« در هر برنامه‌ای که کی روش صلاح می‌داند حاضرم شرکت کنم. حتی حاضرم در برنامه دوشنبه شب این هفته 90 شرکت کنم آن هم در شرایطی که همه می‌دانند عادت ندارم در میانه فصل در تلویزیون حاضر شوم. می خواهم جلوی مردم حرف‌هایم را بزنم. او در تلویزیون و به صورت یک طرفه حرف‌هایش را زد اما من این آمادگی دارم که در حضور کی‌روش صحبت‌هایم را مطرح کنم. از او می خواهم هر مدرک و سندی که دارد با خودش بیاورد. آن وقت این مردم هستند که درباره حرف‌هایمان به جمع بندی می‌رسند.»

البته کی روش در جواب گفت حاضر نیستم با کسی مناظره کنم که بازی تیم ملی کشورش را نمی بیند. اما آن چه عیان بود فقدان نظامی حقوقی در فوتبال کشورمان بود که توانایی مدیریت بحران را ندارد؛ سیستمی که نمی تواند برنامه ای دقیق آماده کرده و هربار ممکن است بین باشگاههای بزرگ و تیم ملی اختلافاتی شدید پدید آید. این مساله مربوط به امروز نیست، حتی ارتباطی به چهارسال قبل هم ندارد و ریشه آن به نیم قرن قبل بازمی گردد. با هم اتفاقاتی مشابه اختلافات امروز را مرور می کنیم. دعوای کی روش و برانکو بارزترین این اختلافات است و تمامی اختلافاتی که این روزها در فوتبال ایران دیده می شود، بخشی دیگر از مشکلاتی است که همیشه به فوتبال ما ضربه زده است و یک بار دیگر به ما ضربه خواهد زد.

*****

جنگ شاهین و تیم ملی قبل از المپیک

ایران اولین بار در سال 1343 راهی مسابقات المپیک شد. ایران در آخرین روز رقابت های انتخابی المپیک موفق شد هندوستان را 3- 1 شکست دهد و با برتری 6 بر یک در مجموع به المپیک صعود کند. در آخرین روز مسابقات انتخابی المپیک، ایران با عزیز اصلی، منصور امیر آصفی، حسن حبیبی، محمد رنجبر(کاپیتان)، مهراب شاهرخی، مصطفی عرب، نادر لطیفی، حمید برمکی، حمید شیرزادگان، همایون بهزادی، جلال طالبی به میدان سرنوشت قدم گذاشت.

چهار ماه بعد در بازیهای المپیک، ایران با نفرات زیر به مصاف آلمان رفت در حالی که بازیکنان ایران عزیز اصلی، حسن حبیبی، منصور امیر آصفی(کاپیتان)، علی میرزایی، مصطفی عرب، پرویز قلیچ خانی، نادر لطیفی، عبداله ساعدی، کامبیز جمالی، جلال طالبی، حسین خداپرست بودند.  تیم کاملا تغییر یافته ایران 4 بر صفر از حریف شکست خورد و با یک امتیاز به کار خود در المپیک خاتمه داد.

اما چه چیزی سبب شد ترکیب ایران از مقدماتی بازیها تا مرحله نهایی المپیک تا این اندازه تغییر کند؟ ماجرا از یک اتفاق ساده شروع شد. در اردوی تیم ملی در شوروی، 6 بازیکن باشگاه شاهین از تیم ملی کنار کشیدند. ستارگانی چون همایون بهزادی، حمید شیرزادگان، حمید برمکی، مهراب شاهرخی، حمید جاسمیان که نقشی تاثیرگذار در صعود ایران به المپیک داشتند. بهانه آن ها عجیب بود؛ آن  ها ناراضی بودند که چرا سرپرست تیم اعزامی از شاهین نیست و از باشگاه دارایی است!

نتیجه چه شد؟

همین سبب شد که فدراسیون آن ها را از تیم ملی کنار گذاشته و ایران ضعیف در المپیک ره به جایی نبرد. جالب این جاست که چند ماه پس از المپیک همگی بخشیده شدند و حتی در بازیهای آسیایی 1966 خیلی از این نفرات به خاطر حسین مبشر( رییس فدراسیونی که ان ها محروم کرده بود) با خارجی ها کتک کاری کردند! اما شانس درخشش در المپیک برای همیشه از دست رفته بود…تمامی این نفرات هم برای همیشه در حسرت حضور در المپیک ماندند و این آرزو را برای همیشه به گور بردند.

اما از تاریخ درس نگرفتیم و این ماجرا بعدها هم تکرار شد..

مطالب مرتبط

Leave a Comment