قربان خاک پای اقدس همایونی مبارکت شوم،
بنده حقیر در غربت مانده، از سعادت فیض آستان بوسی محروم ، به گمان اینکه مبادا از خاطر همایونی تان به دشت نسیان سپرده شوم، در ایام معذب از عذاب این موجود مزاحم به غایت ریز که گویند تسمیه شده به کرونا، که تاج دار است اما بی تخت و عالم از عذاب آن درگیر؛ با بهاری که در راه است تا سالی دگر شود و ایام به تازگی، عرضم به خاک پای قبله ی عالم آن جنت مکان خلد آشیان به سبب نو شدن سال، این در فرنگ مانده ی بد تقدیر، قربانتان گردم!
سال نو قبله عالم به میمنت و خجستگی، عمر مبارک به سلامت، تن به دور از طبیبان، نفس همایونی مادام گرم و برقرار، تاج و تخت و حریم ممالک محروسه همواره بیش ، رعیت همچُنان دعاگو، بلیه و سحر وجادو قحطی از ایران و تخت و تاج همایونی به دور، چهارگوش مملکت آباد، اسباب کدورت به هر قسم ممنوع، امور جاریه مملکت به راه، دعای خیر خیراندیشان بدرقه سال، وزرا و علما و امرا و اندرونی گوش به فرمان و جان نثار… در این سال که می رود به نو شدن، قربان خاک پای همایونی تان گردم … نوروزتان پیروز … هر روزتان نوروز….
به سنه ۱۴۰۱ شمسی
نمسا، ویننا
کاتب: کاتبه ی دربار همایونی سحر
