در میان پیروان آئین مهرپرستی ، روز بیست و پنجم دسامبر ، روز تولد مهر بود که آن را جشن می گرفتند . مساله زایش مهر ، با توجه به سابقه های اساطیری ، در واقع امری شگفت است. صخره ای آبستن می شود و میترا از دل آن صخره زاده می شود. بیرون آمدن از دل سنگ با برهنگی همراه است. اما کلاهی شکسته بر سر و به دستی خنجر و به دستی دیگر مشعل دارد.
پرستندگان مهر غالبا آئین پرستش را در دخمه هایی که در دل صخره ها می کندند و به عنوان جایگاه مقدس برمی گزیدند،انجام می دادند.آنان ترجیح می دادند که این پرستشگاه ها در جاهایی باشند که چشمه ای از خاکش می جوشید یا نهری از کنارش می گذشت. محراب پرستشگاه ، کنده کاری ای از میترا در حال قربانی کردن گاو داشت . کشتن گاو بدین صورت بود که میترا جانور وحشی را رام می کرد و پایش را گرفته و به درون غار می کشاند و آنگاه تیغی پهن در سینه حیوان فرو می کرد . میترا این قربانی را به فرمان خورشید قربانی می کرد و از کالبد بی جان قربانی بود که همه گونه گیاهان بیرون می جهیدند.
آئین مهرپرستی پس از آنکه در هزاره دوم ق.م نخست در آسیای صغیر پدیدار شده بیش از هزار سال در جهان متمدن رواج داشته است و از آسیای صغیر و آسیای غربی به اروپا نیز رفته و در آن جا قرن ها عده بسیاری از مردم پیرو این آئین بوده اند.بدین گونه می توان گفت نخستین دینی که آریاییان ایرانی پس از استقرار در ایران امروز و شهرنشین شدن تدوین کرده و به صورت شریعت مدونی درآورده اند و از ایران به خارج رفته است مهرپرستیست.
منبع: تاریخ ادیان و مذاهب در ایران ، عباس قدیانی ،ص 93-91
وین
معصومه حاج عینی
26.12.2018
