نگاهی به مسابقات کاراته قهرمانی جهان( اسپانیا- 2018)

نگاهی به مسابقات کاراته قهرمانی جهان( اسپانیا- 2018)

نایب قهرمان شدیم نه قهرمان! / واقعیت کاراته ایران، شکست قطعی در المپیک است

 

 

مسابقات جهانی کاراته به پایان رسید و برخلاف آنچه که در تلویزیون و سایر رسانه ها ایران اعلام شد، کاراته کاهای کشورمان تنها در بخش مردان بالاتر از سایر کشورها ایستادند اما از آنجا که رده بندی این مسابقات به صورت مجموع مدالهای زنان و مردان در نظر گرفته می شود، ایران مقام قهرمانی را به ژاپن واگذار کرد.

شگفت این که چنین شرایطی در سایر رشته ها هم اتفاق می افتد و مثلا سال گذشته که وزنه برداری ایران تنها در بخش مردان بالاتر از سایر رقبا ایستاد، رسانه ها در بوق و کرنا کردند که ایران قهرمان شده است! در حالی که این ها جز پاره ای تبلیغات چیزی نیست.

 

نحوه انتخابی تیم ملی

واقعیت کاراته ایران را نه در مدالهای آسیایی و جهانی، بلکه باید در داخل کشور و مسابقات داخلی جستجو کرد. جایی که صدها نوجوان و جوان علاقه مند باید مسابقات خود را یک روزه در سالن کبکانیان برگزار کنند. علاقه مندان و عاشقانی که از 7 صبح باید انتظار بکشند، با سخت ترین فشارهای جسمی و روحی مواجه شوند تا شاید حوالی نیمه شب و حتی 3 بامداد نوبت به مسابقه آنها برسد! زیرا فدراسیون نمی خواهد حتی دو روز را صرف آینده سازان کاراته کند.

***

کسب مدال آسیا با دو برد و یک باخت!

از زمانی که کاراته المپیکی شد، شرایط آینده سازان کاراته دشوارتر از قبل شد. همه پیرهای کاراته به میدان آمدند تا سهمیه کسب کنند. حتی پگاه زنگنه که از مسابقات خداحافظی کرده بود به میادین بازگشت و از آنجایی که این گونه نفرات هرگز لازم نیست در مسابقات انتخابی شرکت کنند، زنگنه بدون هیچ گونه فشاری راهی بازیهای اسیایی شد و تنها با سه مسابقه( که یکی از آنها با شکست مواجه شد) عنوان سوم را کسب کرد و مدال برنز گرفت. در این شرایط رسانه ها با افتخار از این مدال می گویند و کسی هم نمی گوید که آیا اگر یک نوجوان یا جوان ایرانی در مسابقات حضور پیدا می کرد، نمی توانست صاحب یک باخت در سه مسابقه شود؟! به این ترتیب آمار نشان می دهد که فدراسیون ضعیف عمل نکرده است اما واقعیت آن چیزی است که در مسابقات جهانی دیده می شود. سایر ورزشکاران ایران هم شرایط مشابهی دارند. ذبیح الله پورشیب بیشتر از 35 سال دارد، امیر مهدی زاده نزدیک به 30 سال دارد و وضعیت سجاد گنج زاده نیز فرقی با او ندارد. حمیده عباسعلی هم در هنگام المپیک بیش از 30 سال خواهد داشت. معلوم نیست با این نفرات چه آینده ای در المپیک خواهیم داشت؟

 

افت مدالهای ایران. اتفاق یا واقعیت؟

نگاهی به آمار مدالها نشان می دهد که امسال از دوره قبل کمتر مدال طلا گرفته ایم. طبیعی هم هست. حالا دیگر همه می دانند که کاراته المپیکی شده است و از الان برای آینده نقشه می کشند. کمتر از دو سال تا توکیو مانده. جایی که کاراته در خانه آن یعنی ژاپن برگزار می شود. آیا نباید نگران بود؟ آیا کم شدن مدالهای طلای ایران اتفاقی است؟ با هم مروری داریم بر مدالهای ایران در چهار دوره اخیر مسابقات. اسامی مدال آوران در بسیاری ادوار به چند نفر محدود است و همین نشان می دهد که چرخه جایگزین کردن نفرات در کاراته معیوب و ناقص است.

****

2012( پاریس- فرانسه): فرانسوی ها در حالی با 7 طلا، 2 نقره و 4 برنز قهرمان شدند که 990 ورزشکار از 116 کشور شرکت کرده بودند. ژاپن، ایتالیا، ترکیه و ایران هم دوم تا پنجم شدند. ایران هم با طلای امیر مهدی زاده(60-)، نقره  سعید احمدی(67-) و برنز در کومیته تیمی به کار خود خاتمه داد.

2014( برمن- آلمان): تعداد کاراته کاهای 116 کشور شرکت کننده به 887 نفر می رسید. ایران هم با طلای کومیته تیمی و دو نقره حمیده عباسعلی( 68+) و سجاد گنج زاده(84+) و دو برنز امیر مهدی زاده(60-) و کاتای تیمی زنان با عنوان ششم به کار خود خاتمه داد. ژاپن با 3 طلا، 2 نقره و 5 برنز قهرمان شد و مصر، فرانسه، ترکیه و آلمان هم بالاتر از ایران ایستادند.

2016( لینتس- اتریش): با حضور 1024 نفر از 118 کشور، دوره بیست و سوم رقابت های جهانی کاراته  برگزار شد. در این مسابقات امیر مهدی زاده(60-) و سجاد گنج زاده(84+) دو طلا کسب کردند. کومیته تیمی مردان نیز سومین طلا را نصیب ایران کرد. حمیده عباسعلی(68+)،علی اصغر آسیابری( 75-) و ذبیح الله پورشیب( 84-) سه برنز ایران را به دست آوردند تا ایران پس از ژاپن و فرانسه عنوان سوم مسابقات را از آن خود کند. ژاپنی ها 6 طلا، 2 نقره و یک برنز کسب کردند و فرانسه 3 طلا، 2 نقره و 4 برنز.

2018: در این مسابقات 1117 ورزشکار از 40 کشور حضور داشتند. بهمن عسگری در 75- کیلو برای ایران طلا گرفت. تیم ایران متشکل از صالح اباذری، علی اصغر آسیابری، بهمن عسگری، سجاد گنج زاده، سامان حیدری، مهدی خدابخشی و ذبیح الله پورشیب در کومیته تیمی قهرمان شد و با تک مدال سجاد گنج زاده در 84+ و چهار برنز کاتای تیمی مردان، سارا بهمن یار(50-)، هامون درفشی پور( 67-) و ذبیح الله پورشیب( 84-) با 2 طلا، یک نقره و 4 برنز بعد از ژاپن  قرار گرفت که 4 طلا، 4 نقره و 2 برنز به دست آورد.

***

ایران در توکیو در انتظار شکست

در چنین شرایطی کسی نمی تواند انتظار داشته باشد که مثلا بعد از این همه حضور، حمیده عباسعلی با وجود این همه تجربه( علیرغم افت محسوس در سالهای اخیر) در المپیک نباشد. در قسمت مردان هم نفرات مشخص هستند. همه می خواهند با مدال المپیک خداحافظی کنند اما آیا بدون چالش داخلی و با شناخت کامل رقبا از آنها، چنین امری میسر است؟!

 

 

مهدی زارعی

مطالب مرتبط

Leave a Comment